Krótki opis czynności 

Depozyt notarialny jest najczęściej formą zabezpieczenia transakcji. Może dotyczyć środków pieniężnych (w walucie polskiej lub obcej), papierów wartościowych, dokumentów (również w zamkniętych kopertach) lub danych na informatycznych nośnikach. Notariusz przyjmując depozyt, sporządza protokół.

Pieniądze i papiery wartościowe mogą być przechowywane przez notariusza jedynie w związku z dokonywaną czynnością notarialną. Strona składająca depozyt określa komu i kiedy notariusz ma prawo go wydać.

Dobrym przykładem jest umowa sprzedaży nieruchomości. Przed zawarciem umowy nabywca wpłaca środki pieniężne na rachunek depozytowy kancelarii notarialnej, a wypłacane są przez notariusza  na rzecz sprzedawcy po zawarciu umowy sprzedaży. Sprzedawca ma pewność, że nabywca posiada wymagane środki na nabycie nieruchomości, natomiast w przypadku niezawarcia umowy, nabywca otrzyma wpłacone środki z powrotem.  

Aby czynność mogła zostać prawidłowo przeprowadzona, należy wskazać:

a) dane osoby składającej dokument,

b) ilość pieniędzy, wycenę papierów wartościowych lub dokument będący przedmiotem depozytu,

c) komu i pod jakimi warunkami depozyt zostanie wydany.

Przepisy regulujące:

Ustawa z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie